Λεπτομέρειες

Δημιουργήθηκε : 19 Μαϊος 2021

Οσήμερον 'κι έν' Κερεκή, οσήμερον 'κι έν' Σάββα,

οσήμερον 'κι έν' έξεργος, οσήμερον κι'έν' Πάσχα!

οσήμερον 'κι έν' το "ωσσανά" 'κι έν χαρμονής ημέρα

στιχάριν 'κι έν' τη γέννεσης, 'κι έν' τη χαράς οψίκι,

Οσήμερον έν' έρεβος, χαλαμονή, σκοτία,

'σήμερον σην ανατολήν ετσιόκεψεν η δύση,

οσήμερον ο ουρανόν 'κι συγκρατεί τα νέφια,

οσήμερον κατακλυσμός και κοσμοχαλασία,

ο ήλιον 'κ'χ'υν' κόκκινον φως και τ' άστρα συνδελιάουν

Η θάλασσα κατακοχλάζ', φουρκίζ' και χ'αν' τ' οψάρια τ'ς,

εγνέφ'σεν ο εγκέλαδον και αρτούκ χαλάν τον κόσμον.

Τα δεντρά 'κ'χύν' τα φύλλα τουν και εσάπ'σαν τα οπώρας

και τ' άνθια εμαραίθανε και ερούξαν κά' την γούλαν

και τα πουλία τ' ουρανού ση γην ξάι 'κι κονεύ'νε

και τα θερία του βουνού σα μάαρας εκρύφταν.

Οσήμερον 'κι έν' Κερεκή, οσήμερον 'κ' έν Πάσχα

΄οσήμερον καταβροντά, κατακυλίουν κάσχια,

οσήμερον χαλαμονή, έρεβος και σκοτία!

Οσήμερον σα δεκανιά, Καλομηνά ημέραν,

θανατικά και απόκοσμα, λυγρά κρούν' τα καμπάνας.

Μαύρον χαπέρ, αράν Θεού αγγέλ' διαμυνούνε!

Ερούξανε οι Αγαρενοί, γαμψόνυχα τοάνια,

σπάζ'νε σκοτών'νε τ'ς Έλλενους για του Χριστού την πίστιν

και ο Χριστόν 'κι κλείσκεται κά' για να γουρταρεύ'ει ατ'ς!

Έμπρου τρέχ'νε οι Αγαρενοί με τα σπαθιά σα χέρια

εντάμαν απ' οπίσ' ατουν η Μέγερα και η Κήρα,

η Σκύλα και η Χάρυβδη, η Χίμαιρα και ο Χάρον,

πίνε και πρέσκουν, αίματα, τράνε μωρίων σάρκας,

γουντάχια αχπάν'νε α' σο ροΐν με το ροΐν εντάμαν,

άγρια σκυλία, ανήμερα αχόρταγα πιράνχας,

όσον πόσον ν' αναστορώ 'κι κρατεί το κοντύλι μ'!

Οσήμερον 'κι έν έξεργος, οσήμερον 'κι έν' Πάσχα!

Οσήμερον μοιρολογούν τοι κοσμί' τα καμπάνας

κι α' σο βαρύν το ντόσιμον κρεμίζ'ν' κωδωνοστάσια!

Σα μαναστήρια σβήουνταν τ' αγιοκερί τα γλώσσας

και σ' εγκλησίας κ'χύουνταν τ' ελάδια α' σα καντήλας!

'Κι πρέπ' οσήμερον, 'κι πρέπ' τ' έξεργου αναλαγάδια

να φορούμε και λώματα!

Οσήμερον σο έρεβος να βάφκουν ντο φορούμε

Και όλ' άμον τον Πρίαμον,

όντες επέρεν το χαπέρ του Έκτορα, το μαύρον

εκυλίεν σα χώματα, ελοίφτεν τα τσιαμούρια

το σκίπτρον εχαϊλιάεψεν και ερχίνεσεν την κλαίινιαν!

Ας ρούζομε σα γόνατα, ατό εθαρρώ ιγιεύ' μας

δάκρια να κ'χύνουμε σην γην ν' αναλούν τα στουδόπα

άταφα κι αθυμιάτιστα και αδέβαστα ντ' επέμ'ναν

σα ιερά τα μέρια μουν! Κι' όλ' εμουν ας εφτάμε

μέγαν όρκον και όμνυμαν ανάσπαλτα να είναι

τα ψήα τα αλουτρούετα τριακόσια πενήντα τριών χιλιάδων!!!

Όσον ζούμε.....ανάσπαλτα!!!

Οσήμερον 'κι έν' έξεργος, οσήμερον έν' πένθος!!!

ΛΕΞΑΡΙ:

"κι έν' = δεν είναι,

Χαρμονής = χαράς,

Στιχάριν = μαντάτο, νέο,

Χαλαμονή = χαλασμός,

Ετσιόκεψεν = κατακάθισε,

κ'χύν'=χύνει,

φουρκίζ = πνίγει,

εγνέφ'σεν = ξύπνησε,

αρτούκ = πλέον, πια,

μάαρας = σπηλιές,

κάσχια = βράχια,

λυγρά = σημεία θανάτου,

αράν = κατάρα,

τοάνια = αρπακτικά πουλιά,

γουρταρεύει = λυτρώνει,

γουντάχια = φασκιωμένα,

αναλλαγάδια = γιορτινές αλλαξιές,

έξεργου = γιορτινή, εκτός έργου,

λώματα = ρούχα,

τσιαμούρια = λάσπες,

εχαϊλιάεψεν = πέταξε μακριά,

ρούζομε = πέφτουμε,

ιγιεύ' = τεριάζει,

αχπάν'νε = ξεριζώνουν!

Το ποίημα για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, του Βασίλη Ταρνανίδη, δημοσιεύθηκε στην προσωπική του σελίδα στο fb