Ένα νέο τραγούδι στην ποντιακή διάλεκτο με τον τίτλο «Οι Ρωμαίοι και η Συμέλα», σε στίχους και μουσική του Κώστα Αγέρη, με πρωταγωνιστές την Μελίνα Ασλανίδου, τον Δημήτρη Καρασαββίδη, τον Αλέξη Παρχαρίδη, τον Στάθη Νικολαΐδη τον Κώστα Αγέρη και τον Τάκη Βαμβακίδη, με σκωπτική διάθεση, είναι στη διάθεση του κοινού.

Με χιούμορ, μουσική και καλή διάθεση οι καλλιτέχνες έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, για να παρουσιάσουν ένα τραγούδι με τον τίτλο «Οι Ρωμαίοι και η Συμέλα», στην γλώσσα του Παππού και της Καλομάνας.

Οι «Ρωμαίοι», ως μνηστήρες που κονταροχτυπιούνται για τη Συμέλα, ωσάν τους ίδιους τους Ρωμαίους / Ρωμιούς του Πόντου που ξέρουν να αγαπούν, να γελούν και να τραγουδούν.

Στίχοι / Μουσική:

Κώστας Αγέρης

Σκηνοθεσία: Dimitris Gerkos

Τραγουδούν:

Μελίνα Ασλανίδου

Δημήτρης Καρασαββίδης

Αλέξανδρος Παρχαρίδης

Στάθης Νικολαΐδης

Κώστας Αγέρης

Αφήγηση:

Τάκης Βαμβακίδης 

Η καλομάνα μ’ είπε με
να παίρω τραγωδι͜άνον
«Εγώ ’κι αντρίζω» είπα ’τεν
«αρ’ ους να αποθάνω»

Αν τραγωδι͜άνον θέλτς να παίρτς
να ’ρχ̌εσαι μετ’ εμέναν
Συμέλα λέγ’νε την γαρή μ’,
εγώ θέλω εσέναν

[όι, όι, όι]
Συμέλα μ’, έλα -ν- έλα,
εμέν τέρεν και γέλα
Τα κάλλια σ’, τα καμώματα σ’
θα παλαλών’νε εμένα

Πουλί μ’, άκ’σον ντο λέγω σε
μ’ εθαρρείς μασχαρεύω
Ανέκδοτον ’κι λέω σε,
εγώ εσέν θα παίρω

[όι, όι, όι]
Συμέλα μ’, έλα -ν- έλα,
εμέν τέρεν και γέλα
Τα κάλλια σ’, τα καμώματα σ’
θα παλαλών’νε εμένα

Η καλομάνα μ’ είπε με,
«Τέρεν να έν’ μικρός -ι!
Να κλέφτ’ και δί’ ατός εσέν
του ήλιονος το φως -ι»

Άλλος για τη λαλίαν λέει
κι άλλος για μασχαρείας
Εγώ θα δίγω σε παράν,
χάσον τα ηλικίας!

[όι, όι, όι]
Συμέλα μ’, έλα -ν- έλα,
εμέν τέρεν και γέλα
Τα κάλλια σ’, τα καμώματα σ’
θα παλαλών’νε εμένα

Η καλομάνα μ’ είπε με,
«Μικρίκον τέρεν κι έπαρ’!
Με τον τρανόν θα πίντς νερόν,
με τον μικρίκον νέκταρ!»

Μικρίκος είμαι για τ’ ατό
’κι θέλ’νε με σο γιάνι σ’
Εγώ θα δίγω σε άψιμον
αφκακέσ’ σο γεργάνι σ’

[όι, όι, όι]
Συμέλα μ’, έλα -ν- έλα,
εμέν τέρεν και γέλα
Τα κάλλια σ’, τα καμώματα σ’
θα παλαλών’νε εμέναν

Όλ’ ένταμαν φεύομε
για τ’ εσέν ’κι κλαίγομε
Μαναχ̌έσσα θ’ απομέντς,
τραγωδι͜άνον μ’ αραεύ’ς