Έφυγε από τη ζωή μετά από πολύμηνη μάχη για τη ζωή ο Κώστας Χάρης, πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Καυκασίων Καλαμαριάς «Ο Προμηθέας», πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Μεγαλοβρυσιωτών Θεσσαλονίκης τα έτη 1980 - 1982 και μέλος της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης σε ηλικία 91 ετών και η κηδεία του θα γίνει στην Καλαμαριά.
Ο Κώστας Χάρης, άφησε την τελευταία του πνοή το απόγευμα της Κυριακής 28 Δεκεμβρίου 2025, μετά από πολύμηνη ασθένεια στο σπίτι του στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, και η πολιτική του κηδεία θα γίνει την Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2025 στις 11 το πρωί, στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Καλαμαριάς, (Καραμαούνα 1, πλατεία Σκρά), και η ταφή του θα γίνει στα νεκροταφεία Καλαμαριάς.
Ο Κώστας Χάρης, γεννήθηκε στο χωριό Μεγάλη Βρύση του νομού Κιλκίς το 1934, επαγγελματικά δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα και μετά τη συνταξιοδότησή του, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και υπηρέτησε από όλες τις θέσεις τον Σύλλογο Καυκασίων Καλαμαριάς «Ο Προμηθέας» όπου και έγινε στη συνέχεια πρόεδρος.
Τελευταία του συγγραφική του δραστηριότητα ήταν το αφιέρωμα – λεύκωμα «Η Εκατοντάχρονη Οδύσσεια των Ελλήνων Ποντίων του Αντικαυκάσου και Καυκάσου 1918 – 2019», το οποίο εκδόθηκε από τον εκδοτικοί οίκο ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ, και τα συγγραφικά του δικαιώματα και βιβλία παραχωρήθηκαν στον Σύλλογο Καυκασίων Καλαμαριάς «Ο Προμηθέας».
Το βιβλίο παρουσιάστηκε στην Καλαμαριά, στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης, στη Μεγάλη Βρύση Κιλκίς και στην Πτολεμαΐδα.
Στην ομιλία του ο Κώστας Χάρης κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου, «Η Εκατοντάχρονη Οδύσσεια των Ελλήνων Ποντίων του Αντικαυκάσου και Καυκάσου 1918-2019» ανέφερε ότι παραδίδεται, ως λιτό μνημόσυνο στη μνήμη των αδικοχαμένων προγόνων μας και σε εκείνους που καίγονται από τη φλόγα της νοσταλγίας των χαμένων πατρίδων, στους απογόνους τους, που γεννήθηκαν εδώ, καθώς και σ’ όλους εκείνους που πονούν από την εθνική περιπέτεια της εκρίζωσης του ελληνισμού από την πανάρχαια κοιτίδα του, περιπέτεια που συγκλόνισε ολόκληρο το Έθνος.
Τα προσωπικά βιώματα μου, μέσα από την πορεία των 90 χρόνων της ζωής μου, μου έδωσαν την ώθηση να ξεκινήσω να γράφω το αφήγημα αυτό. Κινητήριος δύναμη ήταν η συνείδηση του χρέους που απέρρεε από την ανάγκη να αποδοθούν μέσα από τις καταγεγραμμένες μνήμες, εμπειρίες και αφηγήσεις, τα τραγικά ιστορικά γεγονότα στα οποία ενεπλάκησαν κατά τον 19ο και 20ο αιώνα παρά την θέλησή τους οι Έλληνες Πόντοι Καρσλήδες και Καυκάσιοι πρόσφυγες, εντεύθεν και εκείθεν του Αιγαίου, όπου χιλιάδες έχασαν τη ζωή τους και πολλοί δεινοπάθησαν.
Η επιθυμία μου να ασχοληθώ με την έρευνα και τη συγκέντρωση του αρχειακού ιστορικού υλικού που αφορούσε τις πρωτοβουλίες και τα έργα των συλλογικών οργάνων των ποντίων, που ζούσαν στην περιοχή του Καρς Αντικαυκάσου, Καυκάσου και στην Ελλάδα ήταν μια επίπονη και χρονοβόρα προσπάθεια.
Το υλικό αυτό, υπάρχει διάσπαρτο σε διάφορα αρχεία κρατικών υπηρεσιών, πολιτιστικών φορέων, ιδιωτών, βιβλίων και αλλού.
Προσπάθησα μέσω της συλλογής και της μελέτης, να προσεγγίσω και να φωτίσω με κριτικό τρόπο, πλευρές της στρατηγικής και της τακτικής που ακολουθήθηκαν από τους οικονομικούς, πολιτικούς και θρησκευτικούς παράγοντες του Πόντου και της Ελλάδας, για το «Ζήτημα του Πόντου και τη μεταναστευτική πολιτική τους».
Η ιστορική, κοινωνική συγκυρία και οι συνθήκες του 19ου και 20ου αιώνα, στις οποίες έζησαν οι οικογένειες των παππούδων, των γονιών μας και των παιδιών τους, ήταν από κάθε πλευρά τραγικά δύσκολη. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας πολυτάραχης εποχής που συγκρούονταν (και συγκρούονται) γεωπολιτικά συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΑΝΤΑΝΤ και των Κεντρικών δυνάμεων της Ευρώπης, στην Νότια Ρωσία, Μικρά Ασία, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, που επηρέασαν και διαμόρφωσαν την πορεία της ζωής των ανθρώπων που κατοικούν στις παραπάνω περιοχές.
Η θυσία των προγόνων μας στο βωμό των άνομων συμφερόντων, μας άφησε μία δεσμευτική πολιτική παρακαταθήκη, την οποία θα πρέπει να αναδείξουμε στις πραγματικές διαστάσεις της και να μην την προσπερνούμε.
Πρέπει να εργαζόμαστε με συνέπεια για την ειρήνη και τη γέφυρα της φιλίας των λαών, ενάντια στους πολέμους για να μην επαναλαμβάνονται οι σύγχρονες γενοκτονίες και νέοι ξεριζωμοί των λαών.
Με τις σκέψεις αυτές προτείνουμε στον Δήμο Καλαμαριάς και στην Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, να ενδιαφερθούν να ανεγερθεί, μνημείο που να θυμίζει την οδυνηρή περίοδο της αποβίβασης των ξεριζωμένων προσφύγων στη γη της Αρετσού Καλαμαριάς τα έτη 1919-1924.
Η Α΄ έκδοση του βιβλίου Αφιέρωμα - Λεύκωμα διατίθεται από τον συγγραφέα δωρεάν αποκλειστικά υπέρ του Συλλόγου Καυκασίων Καλαμαριάς «Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ» και έχει χρηματοδοτηθεί η έκδοση, από το ΙΑΠΕ του Δήμου Καλαμαριάς.
Ο Κώστας Χάρης, εκτός από τον ποντιακό χώρο όπου υπήρξε δραστήριο στέλεχος, ήταν συνδικαλιστικό στέλεχος στον χώρο της ΔΕΗ, αλλά και μέλος του ΚΚΕ.
Η εφημερίδα ΕύΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ και το site https://www.efxinospontos.gr/ εκφράζει τα συλλυπητήριά του στην σύζυγό του Αναστασία και τις κόρες του Ελισάβετα και Φωτεινή.
Συλλυπητήρια της ΕΠ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ
Τα συλλυπητήρια τους στην οικογένεια και τους οικείους του συντρόφου Κώστα Χάρη που «έφυγε» από τη ζωή στις 28 Δεκέμβρη εκφράζουν η ΕΠ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ και η ΚΟ Βότση της ΤΕ Αν. Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ.
Ο Κώστας Χάρης (πρώην Παπαδόπουλος) γεννήθηκε το 1934 στην Μεγάλη Βρύση Κιλκίς.
Ο σ. Κώστας γαλουχήθηκε με τις αρχές του Κόμματος, από τα χρόνια της κατοχής ως αετόπουλο σε ηλικία 9 ετών και χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές ως σύνδεσμος μεταξύ κοντινών κοινοτήτων από την κομματική οργάνωση του χωριού. Τελειώνει το Γυμνάσιο το 1952, με εξετάσεις περνάει στο τμήμα Ηλεκτροτεχνιτών της Σχολής «ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ» και αποφοιτά το 1955. Συνεχίζει τις σπουδές του στη Σχολή Μηχανικών Θεσσαλονίκης ο «ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ», Τμήμα Εργοδηγών Ηλεκτρολόγων τριετούς φοίτησης (ισοδύναμο του Μικρού Πολυτεχνείου) και αποφοιτά το 1958. Το 1958-1959 μαζί με άλλους συσπουδαστές του, ιδρύουν το επαγγελματικό Σωματείο «Πτυχιούχων Εργοδηγών Βόρειας Ελλάδας».
Το 1959 σε πανελλήνιο διαγωνισμό στην ΔΕΗ πετυχαίνει την πρόσληψη του, η οποία καθυστέρησε πολύ χρόνο λόγω πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων. Από το 1962 είναι από τα ενεργά ιδρυτικά μέλη του σωματείου ΑΗΣ/Πτολεμαΐδας. Το Σεπτέμβρη του 1963 παντρεύεται στην Θεσσαλονίκη, την δασκάλα Αναστασία Τσένου και απέκτησαν δυο κόρες την Ελισάβετ και την Φωτεινή.
Ο σ. Κώστας εντάχθηκε στο Κόμμα τον Απρίλη του 1980. Βοήθησε σημαντικά στη δημιουργία ΚΟΒ/ΔΕΗ το 1983. Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης. Στα χρόνια της κρίσης του Κόμματος 1990-1991 υπερασπίσθηκε με σθένος τα επαναστατικά χαρακτηριστικά και ιδεολογία του ΚΚΕ ενάντια στις προσπάθειες διάλυσής του.
Διετέλεσε πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Μεγαλοβρυσιωτών Θεσσαλονίκης τα έτη 1980 - 1982, καθώς και γραμματέας και πρόεδρος του Συλλόγου Καυκασίων Καλαμαριάς ο «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ» τα έτη 2001-2009 με σημαντική πολιτιστική δραστηριότητα.
Πρόσφατα, το 2023 δημοσίευσε το βιβλίο «Η εκατόχρονη Οδύσσεια των Ελλήνων Ποντίων του Αντικαυκάσου και Καυκάσου 1918-2019» με την συνδρομή του Ιστορικού Αρχείου Προσφυγικού Ελληνισμού του Δήμου Καλαμαριάς, το οποίο δώρισε αποκλειστικά υπέρ του Συλλόγου Καυκασίων Καλαμαριάς ο Προμηθέας.
Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα γίνει την Τρίτη 30 Δεκέμβρη στις 11.00 στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμαριάς στην πλατεία Σκρα.
