Για την ιστορική ευθύνη που κληροδότησε ο παππούς του Κώστας Καπετανίδης, να αναδειχθεί η προσωπικότητα του αδελφού του Νίκου Καπετανίδη, ο οποίος θυσιάστηκε για τον ελληνισμό και την Ελλάδα, αναφέρθηκε ο εγγονός του Κώστας Καπετανίδης, ο οποίος χαιρέτισε στην εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων του αγάλματος του Εθνομάρτυρα Νίκου Καπετανίδη, στο πρώην στρατόπεδο του Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη, το βράδυ της Τρίτης 21 Σεπτεμβρίου 2021.
Ο Κώστας Καπετανίδης, στο χαιρετισμό του ανέφερε:
Ο παππούς μου Κώστας Καπετανίδης ήταν ο μικρότερος αδελφός του Νίκου. Ήταν ο άνθρωπος που στάθηκε στο πλάι του σε όλη την ζωή του. Ο οικονομικός διευθυντής της εφημερίδας του, ο μόνος που στάθηκε πλάι του όταν επισκέφθηκε τον Νίκο Καπετανίδη, ο Τοπάλ Οσμάν και αυτός στον οποίο κληροδότησε τα κοινωνικά βάρη της προστασίας της οικογένειας τους μετά τον θάνατο του Νίκου.
Όπως όλοι οι Πόντιοι πρόσφυγες έδωσε τον μεγάλο αγώνα της ζωής όταν ήρθε στην Ελλάδα. Συγχρόνως όμως τον έτρωγε το μαράζι του άδικου θανάτου του αδελφού του και ο καημός του να γίνει γνωστή η θυσία και το έργο του. Γι’ αυτό στο τέλος της ζωής του το 1975, άφησε μια επιστολή στα παιδία του στην οποία ζητούσε χρησιμοποιώντας το αρχείο της εφημερίδας και ότι άλλο κειμήλιο είχε περισώσει, να γράψουν ένα βιβλίο για τον Νίκο και τον αγώνα του.
Την επιθυμία του αυτή τελικά είχα την ευτυχία να την πραγματοποιήσω εγώ ο εγγονός του. Μετά από δεκαετή ενασχόληση και μελέτη κατάφερα το 2018 να εκδώσω το βιβλίο «Νίκος Καπετανίδης ο ηρωικός δημοσιογράφος του Πόντου» με το οποίο έγινε μια ολοκληρωμένη προσπάθεια να παρουσιαστεί η ζωή του.
Συνεχίζοντας την προσπάθεια σκοπεύω στο τέλος του χρόνου να εκδώσω το δεύτερο βιβλίο που θα αναφέρετε στις πολύ προοδευτικές ιδέες και την πολυδιάστατη προσωπικότητα του.
Η βασική πλευρά του είναι ο εθνικός αγώνας του για την απελευθέρωση από τους τούρκους και την «..απευθείας Ένωση του Πόντου με την Ελλάδα..» όπως βροντοφώναξε στο δικαστήριο της Αμάσειας, ενώ απέναντί του έβλεπε την κρεμάλα που τον περίμενε.
Η δεύτερη πλευρά του είναι του Έλληνα δημοσιογράφου που αρνήθηκε την λογοκρισία και πέθανε για τα πιστεύω του. Αυτή την πλευρά έχουν τονίσει οι πόντιοι δημοσιογράφοι Νίκος Ασλανίδης και Τάσος Κοντογιαννίδης. Και πραγματικά δεν υπάρχουν πολλοί Έλληνες δημοσιογράφοι που θυσιάστηκαν για την ελεύθερη δημοσιογραφία.
Η τρίτη είναι τo παιδαγωγικό και πολιτικό του όραμα. Ο Νίκος πίστευε ότι μόνο μέσω μιας προοδευτικής και ουσιαστικής παιδείας θα μπορέσουν να «..ευρεθούν οι ωραίοι στο σώμα και ωραίοι στην ψυχή Νέοι, να γίνουν οι κήρυκες της λαϊκής αποσκλάβωσης και οι πρόδρομοι μιας εθνικής και κοινωνικής ωριμότητας του ανατολικού Ελληνισμού..» (από το άρθρο του «ΤΟ ΛΑΙΚΟ ΞΥΠΝΗΜΑ» 22/9/1920). Αυτή την πλευρά του την έχει αναδείξει ο καθηγητής της Γενοκτονίας Κώστας Φωτιάδης.
Η τέταρτη διάσταση είναι οι προοδευτικές απόψεις του για το κοινωνικό ζήτημα. Υπερασπιζόταν με πάθος τον φτωχό και απλό λαό έναντι του κεφαλαίου, είτε επρόκειτο για το τουρκικό είτε για το ελληνικό κεφάλαιο. Έγραψε βίαια εναντίον των πλούσιων Ελλήνων που δεν έδιναν μέρος του ιδιωτικού τους πλούτου για την ανακούφιση των προσφύγων συμπατριωτών τους. Ενάντια στους εργοδότες που έδιναν μισθούς πείνας στους υπαλλήλους τους και βροντοφώναξε στους εφόρους των ελληνικών σχολείων: «..Ψηφίσατε ικανοποιητικά ποσά. να φανέ να χορτάσουν και να μην ψωμοζητούν και να μην δανείζονται και να μην εκτίθονται στην εντροπήν οι δάσκαλοι..». Άλλωστε υπήρξε ιδρυτικό μέλος και γενικός γραμματέας του πρώτου συνδικαλιστικού οργάνου στον Πόντο.
Ερχόμενος τώρα στο σημερινό γεγονός και έχοντας πάντα στο νου μου την επιθυμία του παππού μου, φαντάζομαι πόσο χαρούμενος θα ήταν τώρα που η επιθυμία του πραγματοποιείται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, από αυτό που ο ίδιος έλπιζε κάποτε.
Εκ μέρους μου και εκ μέρους της οικογένειας Καπετανίδη θα ήθελα να εκφράσω τις θερμές μας ευχαριστίες σε όλους όσους βοήθησαν να γίνει η σημερινή εκδήλωση και μέσω του Νίκου να τιμηθούν τα 350.00 θύματα της ποντιακής γενοκτονίας!!!
